Is "NIMBY"een pools woord?
De afgelopen jaren is de Poolse arbeider (en andere zogenoemde ‘MOE-landers’) een vertrouwd beeld geworden in de Nederlandse samenleving. Nou ja “vertrouwd”… nog altijd lijkt er veel gedoe rond arbeidsmigranten. Want waar huisvest je ze, als ze tijdelijk onderdak nodig hebben? Hoe regel je dat op een goede manier? Wat te doen bij overlast – of liever: hoe voorkom je dat?
Vragen te over… veel gemeenten breken hun hoofd hierover. Seinpost (Nu Ginder) pakt dit vraagstuk integraal aan: gedegen onderzoek naar de kwantitatieve en kwalitatieve vraag, regelgeving en draagvlak, maatwerkoplossingen in samenwerking met strategische partners en aandacht voor beheeraspecten zoals veiligheid. Maar vooral: wij maken van het dilemma een kans!
Onlangs werd bij mij in de buurt glasvezel aangelegd. Een groep Poolse arbeiders was dag in dag uit in touw om de stoepen open te leggen, geulen te graven, kabels te leggen en de zaak weer goed dicht te straten. Harde (en kundige) werkers die voor langere tijd in onze stad bezig waren. Maar waar bivakkeerden ze? Misschien in hotels, of op een bungalowpark, of wellicht in enkele reguliere huurhuizen. Zou onze stad er beleid voor gemaakt hebben, of werd het bezien als een tijdelijk verschijnsel? De reactie van buurtbewoners was wisselend en ik vroeg me af hoe ze het hadden gevonden als deze Polen tijdelijk in onze wijk onderdak hadden gekregen.
Arbeidsmigranten vinden vaak tijdelijk onderdak op vakantieparken, in kazernes, leegstaande kantoren en soms gewoon in reguliere woonhuizen. In een regio als de Noord-Veluwe betreffen het veelal verouderde bungalowparken waar de voorzieningen niet altijd op orde zijn. Soms voor een dermate lange periode (>1 jaar) dat er sprake is van semi-permanent wonen. Mede omdat het de verwachting is dat er meer en meer arbeidsmigranten naar Nederland zullen komen, zijn veel gemeenten bezig hier beleid voor te maken. Terecht, want het is geen standaard-huisvestingsvraag die op hen afkomt. Daarnaast vraagt het ook om intergemeentelijke afstemming want men werkt lang niet altijd in de plaats waar men onderdak vindt.
Wij adviseren dit vraagstuk integraal aan te pakken, waarbij gedegen kwantitatief en kwalitatief vraag- en aanbodonderzoek het beginpunt is. Er zijn namelijk verschillende woonbehoeftes, variërend van shortstay tot permanent wonen. Daarnaast verschilt de omvang en samenstelling van de groep arbeiders doordat het in hoge mate afhankelijk is van het type werk (seizoensarbeid, losse klussen, reguliere baan). Dit is informatie die bij voorkeur niet alleen op basis van statistische cijfers maar ook door gesprekken met werkgevers, uitzendbureaus en andere bemiddelaars naar boven gehaald moet worden. Daarbij zou dit vraagstuk vooral ook gezien moeten worden als een kans: immers, het huisvesten van arbeidsmigranten kan lucratief zijn. Met een gemiddeld bedrag van € 5 - € 10 per persoon per overnachting betekent dit voldoende verdiencapaciteit voor een exploitant van de wooneenheden. Als tijdshorizon nemen wij 5 tot 10 jaar: een periode waarin je investeringen kunt terugverdienen, zonder dat sprake hoeft te zijn van permanente oplossingen. Een goede inventarisatie van deze mogelijkheden brengt de kansen in beeld. Wij bieden inzicht in de regelgeving. Wij creëren draagvlak in de samenleving voor de te kiezen route. Wij smeden coalities van strategische partners zoals corporaties, arbeidsbemiddelaars en investeerders die de oplossingen ook echt kunnen realiseren.
Last but not least kijken wij naar beheer(s)factoren zoals sociale veiligheid en integratie. Kortom: wij kijken integraal naar dit vraagstuk en zorgen voor een complete marsroute.
Zo wordt een NIMBY-verschijnsel omgevormd tot een verrijkende kans, passend in onze open en ondernemende samenleving.
Meer informatie bij Lars Pijlman of Joep Janssen.
MEER WETEN OVER DIT ONDERWERP?
EENS VAN GEDACHTEN WISSELEN?
We komen graag met je in contact!
