30 jaar meer werkervaring: junior en senior in gesprek over hun vakgebied

Seinpost (nu Ginder) adviseurs Jan-Willem en Brigitte werken regelmatig samen in projecten. Ze studeerden beiden Economische Geografie aan de Universiteit Utrecht. Jan-Willem is afgestudeerd in 1991. Brigitte in 2018. Dat zorgt ervoor dat zij hun studie en loopbaan heel anders ervaren. Al is het maar omdat Jan-Willem bijna 30 jaar geleden is afgestudeerd en dus bijna 15 keer zoveel werkervaring heeft als Brigitte. Ze gaan met elkaar in gesprek over hun vakgebied.  

Brigitte: ‘Hoe kwam jij op het idee om economische geografie te gaan studeren?’

“Ik heb eerst ruim een jaar rechten gestudeerd” vertelt Jan-Willem. “Deze studie boeide mij uiteindelijk niet en nadat ik mijn propedeuse behaalde ben ik gestopt. Vervolgens koos ik voor de studie economische geografie. De baankansen voor die studie waren op dat moment niet heel best, maar toch ging ik er voor. Ik kan me nog goed herinneren dat ik een college had over Christaller, winkellandschappen en winkelcentra. Toen de docent vertelde over een grote winkelketen in Nederland kon ik niets anders dan met open mond luisteren. En toen viel het kwartje, ik wilde iets doen met winkels! Ik koos voor de richting ‘vastgoed’. Tijdens mijn afstudeerstage bij WPM (tegenwoordig Colliers) deed ik onderzoek naar de kwaliteiten voor een winkelcentrum en kwam ik met beoordelingscriteria. Omgeving, locatie, functie, fysieke en commerciële criteria. Dat was in een tijd dat vastgoedeigenaren het commercieel beheer van winkelcentra hadden uitgevonden. Vastgoedeigenaren gingen niet meer alleen aan de slag met een lek in het dak, maar ook met de sterktes en zwaktes van een winkelcentrum. Het was een tijd waarin winkelcentra erg belangrijk waren. Uitbreiden kon altijd, alle winkels waren bezig met expansie en huren konden altijd omhoog. Dat is tegenwoordig wel anders.”

“Ik deed onderzoek naar de mogelijkheden en haalbaarheid van ‘vertical farming’ in leegstaande (kantoor)panden” vertelt Brigitte. “Eigenlijk zie je daarin al een groot verschil qua tijd. In jouw tijd was alles mogelijk qua uitbreiding, ik zocht naar invullingen voor leegstaande panden.”

Jan-Willem: “Dat komt ook duidelijk naar voren in de opdrachten van nu. Er moeten nieuwe strategieën bedacht worden. Een winkelgebied heeft niet meer alleen een winkelfunctie. Het wordt een ‘place to be’. Gebieden worden ingericht met horeca en diensten, maar ook maatschappelijke instellingen en stichtingen. Rond 2000 kwamen de eerste signalen van online shoppen op, maar dat dit zo groot zou worden en de fysieke winkels zou overnemen had niemand verwacht. Nu zien we in bijna alle steden en dorpscentra wel een aantal leegstaande (winkel)panden. Op dit moment ook nog eens versterkt door de coronacrisis. Er moet goed gekeken worden welke functies een winkelgebied nog meer kans krijgen.’

“Hoe ben je uiteindelijk vanuit de vastgoedwereld bij Ginder / Seinpost terecht gekomen?” vraagt Brigitte.

Jan-Willem licht toe: “In mijn vorige baan bij Corio (tegenwoordig in handen van Klépierre) leerde ik meer over data-analyse. Data vind ik op zich heel interessant, maar niet om zelf met modellen aan de slag te gaan. Toen kwam Seinpost langs. Ik kende het bedrijf al, maar wat ze precies deden wist ik niet. Toen ik mezelf had verdiept in de geschiedenis en wie zij nu écht zijn wilde ik graag aan de slag als adviseur! En nu zit ik alweer 4,5 jaar op een fijn plekje binnen een enthousiast team. Jij bent nu ruim een jaar aan het werk bij ons toch Brigitte, wat vind jij het leukste aan jouw projecten?”

Brigitte: “Ik werk aan veel verschillende typen projecten, zowel qua inhoud als qua proces, om veel te leren en te kijken waar mijn interesses liggen. Ik houd me nu vooral bezig met economische visies en transformatie of aanpak van winkelgebieden. Laatst ben ik aan de slag gegaan met een warenmarktstudie en verdiep me steeds meer in bedrijventerreinen. Juist dat hele afwisselende vind ik nu leuk, ik merk dat alle senioren zo veel kennis hebben en dat ik daar enorm veel van kan leren. Ook heeft elk project weer een andere aanpak en een ander proces. Soms worden alle inwoners van een gemeente bij een visie betrokken, een andere keer heb je interviews met enkele ondernemers. Ook bestaat mijn dag soms uit veel deskresearch en ben ik druk met grote Excel bestanden. Al deze verschillende werkzaamheden hebben leuke kanten en juist de afwisseling maakt dat ik het allemaal leuk blijf vinden en dat ik in ruim een jaar tijd al ontzettend veel geleerd heb. Ik hoop dat ik me voorlopig dan ook mag en kan blijven storten op veel verschillende projecten.”

Jan-Willem herkent zich in wat Brigitte vertelt: “Dat vind ik ook het leuke aan een adviesrol: je bent meer geografisch bezig, in een bepaald gebied met een bepaalde opdracht aan de slag. Veel afwisseling en projectmatig werken, in plaats van met één winkelgebied of -centrum bezig zijn. Sowieso is mijn werk inhoudelijk erg verbreed, want in dorps- of stadscentra zit veel meer dan alleen winkels. Het nadeel vind ik dan weer dat je als adviseur niet echt een stakeholder bent in het project, je zorgt voor een goed advies om een gebied verder te brengen, maar uiteindelijk kan jij niet de beslissing over het gebied maken.”

Brigitte: “Op welk project ben jij het meest trots?”

Jan-Willem: “Ik ben niet zo snel trots op mezelf. Er zijn wel genoeg projecten die ik heel leuk vond om te doen. En als je tussen neus en lippen door hoort van de opdrachtgever dat je goed werk gedaan hebt, dan zijn dat wel leuke dingen om te horen. Als je het verschil kan maken en iets kan betekenen, dan is dat natuurlijk mooi, daar doe je het voor.”

Brigitte: ‘Welke tip heb je voor mij, als young professional in de ruimtelijke economie?’

Jan-Willem: “Ik denk dat je altijd dicht bij jezelf moet blijven. Je bent wie je bent en je kunt wat je kunt. Doe qua werk wat je ligt en wat bij je past. Je werkt heel veel uur in je leven, dus doe wat je leuk vindt. En, je bent nooit te oud om nieuwe dingen te leren. Je hebt een mooie basis in de geografie en kan vanuit daar nog veel verschillende kanten op. Ik ben trouwens nog wel heel nieuwsgierig wat de uitkomsten zijn van jouw onderzoek naar vertical farming in leegstaande panden? Moeten we alle binnensteden vullen met boerderijen?”

Brigitte vertelt: “Haha, nou dat heeft in Nederland waarschijnlijk niet een heel goed verdienmodel. Maar dat komt voornamelijk doordat Nederland zo’n heel sterk, innovatieve glastuinbouw sector heeft. In vertical farms kan nooit op dezelfde efficiënte manier geproduceerd worden als in kassen. Gewassen uit vertical farms blijvend altijd een stuk duurder. Wel kan Nederland zich richten op het verder ontwikkelen van technologieën die in vertical farms gebruikt worden. Wij hebben ook veel kennis op het gebied van indoor telen van groenten en fruit. Maar daar gaan we het een andere keer over hebben.”

Meer weten?

• Ben je door het verhaal van Brigitte en Jan-Willem nieuwsgierig geworden naar wat hun visie is op winkellandschappen en ruimtelijke economie? En met welke projecten zij nu bezig zijn? Neem dan contact met ze op!