TWEE BELANGRIJKE REDENEN

Er zijn twee belangrijke redenen: er wordt onvoldoende geïnvesteerd om bij de tijd te blijven en de druk op de woningmarkt is groot.
Het gebrek aan investeren zie je vooral bij particuliere huizenbezitters. Hun huizen zijn na 10 jaar niet meer aantrekkelijk voor de verhuur. De consument verwacht een volwaardig product wat bij de tijd is. En meestal gaat het fout bij tweede woningparken omdat daar de individuele eigenaren geen rekening houden met deze investeringen. Zij zijn geen ondernemer en laten het vaak op zijn beloop. Maar het verhuren van recreatiewoningen gaat niet vanzelf daar moet je wel wat voor doen (marketing, conceptueel, samenwerking, gastheerschap en onderhoud).
De tweede belangrijke reden is dat de druk vanuit de woningmarkt en huisvesting arbeidsmigranten groot is. En financieel is dit voor niet-professionele verhuurders vaak een aantrekkelijke oplossing. Het businessmodel voor huisvesters arbeidsmigranten is ook heel aantrekkelijk. Als hier eenmaal aan toegegeven wordt glijdt het recreatieve karakter weg op het park. Individuele eigenaren die ‘’makkelijk’’ ondernemen, kiezen dan vaak voor de snelle inkomsten.

DE GESCHIEDENIS HERHAALT ZICH OMDAT ER VAAK GEEN PLAN IS BIJ DE GEMEENTE

L' histoire se répète oftewel de geschiedenis herhaalt zich van toestaan permanente bewoning op vakantieparken. In 2003 heeft toenmalig minister Dekker ook al verzocht om persoonsgebonden gedoogbeschikkingen te verstrekken met een peildatum van 31 oktober 2003. De grens van 31 oktober 2003 had de bedoeling om speculatie te voorkomen. Nu 22 jaar later is er weinig veranderd. Hieruit kan geconcludeerd worden dat er vanuit gemeenten onvoldoende structurele aandacht hiervoor is. De huidige minister gaat een stap verder dan gedogen, zij wil de huidige bewoning legaliseren.

Met de vereiste creativiteit ziet Ginder talloze mooie kansen voor gemeenten met recreatieparken die geen recreatief perspectief meer hebben. Hoewel de huidige regie vanuit het Rijk wordt opgelegd, biedt deze situatie ook mogelijkheden voor gemeenten om zelf voorwaarden te stellen en innovatieve (gebieds)ontwikkelingen te realiseren. Ginder ziet kansen om in specifieke gevallen nog een stap verder te gaan dan de minister.

• Kans om overige opgaven van gemeenten hierbij te betrekken. Transformatie kan worden ingezet om diverse gemeentelijke opgaven effectief aan te pakken, denk hierbij aan natuurontwikkeling, verduurzamen van (recreatie)woningen, en sociaal maatschappelijke opgaven. Door deze vraagstukken te verbinden en het blikveld te verruimen – verder dan het individuele recreatiepark – ontstaat ruimte voor innovatieve en toekomstbestendige gebiedsontwikkelingen. Het vergroten van het gebiedsperspectief met specifieke voorwaarden geeft kansen voor betekenisvolle ontwikkelingen. De gemeente is autonoom in het bepalen van deze voorwaarden. Hiermee zijn de gemeenten ook minder direct afhankelijk van de provincie
• Alternatieve huisvesting. Hierbij kun je denken aan diverse doelgroepen: sociale woningbouw, starterswoningen, huisvesting arbeidsmigranten, zorgwoningen, woningen voor ouderen, spoedzoekers of een mix van deze doelgroep. Voeg dit toe aan het vakantiepark bij een transformatie. Het mes snijdt dan aan twee kanten, een mooie transformatie van de huidige situatie en de maatschappelijke opgaven van specifieke woningbouw. Naast de accommodaties is er op recreatieparken vaak een aantal voorzieningen aanwezig: receptie, winkeltje, soms een zwembad e.d. Deze centrale voorzieningen zouden ook ingezet kunnen worden bij een transformatie naar wonen voor bijvoorbeeld een gemeenschappelijke huiskamer / ontmoetingsruimte. Dit kan bijdragen aan een goed concept bij genoemde woningbouw.
• Versterken van huidig vitaal aanbod door een fonds. Wanneer er sprake is van een transformatie ontstaat er ook een waardevermeerdering van de recreatiewoning. Een deel van deze waardevermeerdering zou kunnen worden afgeroomd voor een fonds voor verblijfsrecreatie. Dit fonds kan dan de verblijfsrecreatiesector in de gemeente extra versterken. De vitale bedrijven mogen niet door een verdere verruiming van bewoning in het gedrang komen.
• Versterken van natuurdoelen in de omgeving. Wanneer je breder kijkt dan alleen het recreatiepark an sich zie je dat de omliggende natuur ook bij de gebiedsontwikkeling betrokken zou moeten worden. Hiermee kun je de gebiedsontwikkeling verbeteren, en dit levert vaak ook draagvlak op bij de omgeving.
• Het ontstaan van een nieuwe wijkeconomie. Door te denken vanuit een wijkeconomie ontstaat een sterke verbinding tussen bewoners, ondernemers en de fysieke omgeving. Het biedt werkgelegenheid dichtbij huis, stimuleert lokale samenwerking en maakt wijken met recreatie aantrekkelijker en leefbaarder. Bovendien biedt het een oplossing voor actuele uitdagingen zoals sociale ongelijkheid en cohesie, economische groei en leegstand. Hiermee geef je ook ruimte aan de bedrijvigheid die nu al aanwezig is bij sommige vakantieparken.

Natuurlijk zijn er nog vele zaken die nu nog niet duidelijk zijn. Denk aan belastingen, inrichting, infra, bouwbesluit, belastingen etc. Maar dat is eigenlijk stap twee in het transformatieproces. Stap één is de inventarisatie: wat is de huidige situatie en om welke oplossing vraagt die? Vervolgens kan gekeken worden naar de verdere praktische uitvoering.